camba nf
càm.ba – [‘kamba]
≅ cama
◊ 1 arremu de bàsciu de s’òmini ¤ movi is c.s chi bolis fai tretu
¶ ESP segai is c.s a unu (dd’arruinai, ddu sderrui) ¤ stai, s’arrei in c.s (strantaxu) ¤ ponni c. (nau de cosa de papai, donai sustàntzia) ¤ essi mortu de coru e de c. (s’intendi dèbili meda) ¤ portai c.s de fusu (finis meda)
¶ DÌC chini tenit conca mala, tengat bonas c.s
¤ 2 ANAT parti de s’arremu de bàsciu, de su pei a su genugu ¤ sa prupa de sa c. est su piscioni
¶ ESP serra de sa c. (lìnia de s’ossu de sa camba, sa tìbia)
¤ 3 arremu de s’animali ¤ is canis portant is cambas trotas
¤ 4 parti de susténniu de sa mobìlia ¤ is c.s de sa mesa, de sa cadira
¤ 5 pct logud = cambu ⇒
tram AMAN camboni m, SMEN cambedda, cambixedda
Fueddàriu sardu 